چقدر سخته تو چشای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید و بجاش یه زخم کهنه همیشگی رو به قلبت هدیه داد زل بزنی و به جای اینکه لبریز کینه و نفرت بشی ، حس کنی که هنوزم دوسش داری .
چقدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش همه وجودت له شده .
چقدر سخته تو خیالت ساعت ها باهاش حرف بزنی و وقتی دیدیش هیچ چیز جز سلام نتونی بگی .
چقدر سخته وقتی پشتت به اونه دونه های اشک گونه هات رو خیس کنه ، اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه که هنوزم دوسش داری...
چقدر سخته گل آرزوهات رو تو باغ دیگری ببینی و هزار بار تو خودت بشکنی و اونوقت آروم زیر لب بگی :
" گل من باغچه نو مبارک "
سلام
....شاید واقعا قل قل قلیان بهانه ای برای دیدن بود!!
دنیا را بد ساخته اند ....
کسی را که دوست داری ; تو را دوست نمی دارد .
کسی که تو را دوست دارد ; تو دوستش نمی داری .
اما کسی که تو دوستش داری و او هم تورا دوست دارد به رسم و آئین هرگز به هم نمیرسند و این رنج است ;
زندگی یعنی این ....